Widzę kolejną z dróg bez znaków pokoju
Nieodgadnioną i pełną cierpienia…
W nocną trasę wyrusza boginia Luna
Zabiera ze sobą moje smutne oczy
Które czekają na jej błogosławieństwo…
Bezchmurna noc wita mnie cichym szeptem
Przygarnia do siebie jak dobry przyjaciel
Pełna spełnionych snów i oceanu dobroci…
Tańczące elfy na sztalugach życia
Próbują wydobyć paletę barw z mych myśli
Lecz farby zostały na stole w pokoju…
Otwierają się wrota krainy snu
A ja zanurzam się w bezkresnej wyobraźni
Pełnej zwątpienia i samotności…
Otulam się gwiazdami jak szalikiem zimą
Kosmykiem splecionych myśli pamiętam dzień
Trwam w objęciach nocy pachnącej wolnością…
Cisza składa pocałunek na moich ustach
Noc kołysze do snu moje powieki
Zakrywa mgłą minuty zmęczonego życia…
Czas tyka jak nieustający zegar
Rozbudzam myśli porannym pianiem koguta
Z trudem otwierając oczy pomarszczone rozstaniem…
Pamiętam ten sen jak cichy oddech dziecięcy
Łza kołysząca na mojej smutnej twarzy
Upada i rozbija się jak tafla kruchego lodu…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz